Ümmet'in mazlum çocuklarına ithaf!..

Hayati OTYAKMAZ

BEN FİLİSTİN'Lİ ÇOCUK;

Yoksul, aç,

Bir dilim ekmeğe,

Bir yudum suya muhtaç.

BEN FİLİSTİN'Lİ ÇOCUK;

Açsa güzel çiçekler,

Görmez gözüm.

Bana silah uzanır,

Gül ve çiçek yerine..

Burda gül değil,

Gülleler vardır.

BEN FİLİSTİN'Lİ ÇOCUK;

Unuttum oynamayı

Unuttum oyuncakları

Bir tek oyun var bildiğim;

Sapanla savaşmak..

Silahtan başka

Oyuncak da görmedim zaten.

BEN FİLİSTİN'Lİ ÇOCUK;

Doğduğumda kendimi

Savaşın içinde buldum.

Gözümden yaş değil,

Kan gelir...

Ben dövüşürüm,

Zulmün tankına karşı.

Oyun nedir tatmadım ben,

Benim oyunum savaşmak.

Hem, oyunda vurulursan;

"Ebe" olunur.

Ben oynarken,

Şehit olurum.

BEN FİLİSTİN'Lİ ÇOCUK;

Ne zaman duyulacak feryâdım?

Ne zaman duyulacak âhım!

Ne zaman!..

Ne zamanı yok artık,

Düşünecek vakit de!..

Sen okula başladığında,

Ben savaşta olacağım.

Kitap defter göremeden,

Kuş nedir, çiçek nedir,

Ninni nedir, sevgi nedir

Bilemeden!..

BEN FILISTIN'LI ÇOCUK;

Bana ağlama,

Gül!.. Diyorlar...

Oysa, bilmezler

Kalbimdeki yarayı..

Bana gül derken.

Gülmek nasıl birşey?

Unuttum inan!..

Yaşlı gözlerimi

Dikmişim yarınlara,

Gülmeyi bekliyorum her an.

BEN FİLİSTİN'Lİ ÇOCUK;

Söyleyin, söyleyin!

Nedir benim günâhım?..

Ne zaman duyulacak feryâdım?

Ne zaman duyulacak âhım!

Ne zaman!..

Vatanında garip, esir,

Gülmeyi unutmuş..

Gözlerinden boncuk boncuk

Yaş değil kan gelen

Çocuklar da olduğunu

Bilmenizi isterim.

Ey yeryüzü çocukları!..

İnsanlık ölmesin diyenler!..

Kardeşsek eğer;

Gelin de!..

Beraber gülelim,

Beraber oynayalım,

Beraber yaşayalım.

Şairlerin hassasiyeti sürüyor. Bugün Hayati OTYAKMAZ'ın şiiriyle Filistin duyarlığını yaşıyoruz.